|
Met dit project, van mei 2011 tot april 2012, krijgen we de kans om verder te gaan met het contact maken met oudere mensen. We komen nu in 5 verzorgingshuizen.
In elk huis komen we 6 of 12 keer, meestal voor 10 - 15 mensen. We hebben besloten om meer tijd te nemen voor een ontmoeting. We zijn er van twee uur tot vijf uur,
zodat we de tijd hebben om iedereen een keer op een instrument te laten spelen en er voor iedereen persoonlijk ook aandacht is. In sommige huizen komen we steeds
in een andere huiskamer bij verschillende mensen. In het Ewoud in IJsselstein, met activiteitenbegeleidster Reina, en in Zuylenstede in Utrecht, met activiteitenbegeleidster Bernadette, komen we steeds bij dezelfde groep mensen. De samenstelling van de groep wisselt per keer, maar de meeste mensen zijn er steeds bij. We krijgen zo echt contact met de mensen en bouwen zelfs een beetje een band op. Het is fijn om te kunnen zeggen als we weggaan dat we weer terug komen en dus ook weer verder kunnen gaan. We hebben in Transwijk, een verzorgingshuis in Utrecht in de wijk Kanaleneiland elke maand een ontmoeting met een groepje bewoners. Ze zijn heel blij met de aandacht, de muziek, het zelf mogen spelen op onze instrumenten en de mooie gesprekken. We spelen met veel concentratie voor de mensen, waardoor er een rustige sfeer komt en vertrouwen. De bewoners hebben er echt plezier in om iets nieuws te ervaren. Sommigen zijn verbaasd dat ze nog nooit op een instrument hebben gespeeld en blij dat ze dat nu voor het eerst van hun leven mogen doen. En dan natuurlijk op deze bijzondere instrumenten die (bijna) niemand kent. De gesprekken gaan ook wat dieper, er komen verhalen over hun leven of over hun ervaringen met muziek. |
|
Mevrouw Kruuk van 95 tokkelt met heel veel plezier op de viola da gamba. Ze luistert naar de klank van de verschillende tonen en zegt: een beetje lichter en een beetje donkerder. Een mooie manier om hoge en lage tonen te benoemen. |
| Mevrouw Lagard is heel belangstellend en heeft als eerste op de kleine viola da gamba gestreken. |  |
| Er zijn ook bewoners die moeten wennen dat ze niet alleen luisteren, maar dat zij ook op de instrumenten mogen spelen. Als we vertellen dat we geen concert willen geven, maar een ontmoeting met de mensen willen waarbij onze muziek een middel is voor het contact, begrijpen de mensen beter dat er ruimte komt voor wat zij zelf willen en dat ze ook iets kunnen leren. We proberen met de mensen samen te werken. Het wordt steeds meer een ontmoeting met muziek, een soort muziekles met mooie gesprekken. Leonoor praat over ontspanning en laat horen en voelen dat als je je hand of arm ontspant een toon mooier klinkt. |
|
Mevrouw van Kooten weet zeker dat ze niet gaat spelen. Leonoor zei: ik heb de gedachte dat je wel gaat spelen. Uiteindelijk gaat ze het toch
proberen. Terwijl ze snaren aantokkelde schudt ze nee en zegt zacht: nee, zo van het wordt niets met mij.
Als Leonoor tegen haar zegt: wat nee, moet ze heel hard lachen. Daarna heeft ze een mooi verhaal verteld over wat humor haar heeft gebracht in haar leven. Mevrouw Koelewijn kijkt mee, het is altijd een klein wonder als iemand die zegt dat ze niet gaat spelen toch een paar tonen durft te spelen. |
 |
| Activiteitenbegeleidster Bernadette strijkt op de viola da gamba, meneer en mevrouw Koning kijken belangstellend mee. |  |
 |
Meneer Koning, 93 jaar, vraagt of hij op de bas viola da gamba mag spelen, hij vertelt dat hij als jonge man celloles heeft gehad. Hij vindt het een geweldige ervaring om nog eens op een groot strijkinstrument te mogen spelen. |
| Mevrouw Verkruijssen kan haar linkerhand bijna niet meer gebruiken, ze is rechts en speelt dus met haar rechterhand, het ging moeizaam. Toen Leonoor vroeg of ze het met haar linkerhand wilde proberen gebeurde er een klein wondertje, het klonk veel mooier dan met haar rechterhand. Mevrouw Overbeek naast haar kijkt intens mee. |  |
 |
Mevrouw van Dijk vertelt dat ze vroeger mandoline heeft gespeeld. Terwijl Leonoor met haar linkerhand een akkoord neerzet, speelt de bewoonster met veel enthousiasme een aantal tonen, het klinkt meteen als muziek. |
|
Na afloop vragen bewoners of wij ook mee gaan eten, activiteitenbegeleidster Bernadette zegt dat ze het goed vindt. Bijzonder om dit allemaal mee te maken. |
| Mevrouw Peek die bijna niets meer kan horen tokkelt toch even op de viola da gamba. Ze kan de snaren wel voelen trillen. |  |
 |
 |
| Mevrouw Boer (links) tokkelt zacht en erg mooi op de viola da gamba. Mevrouw Koelewijn (rechts) strijkt met grote streken op de viola da gamba. Bijzonder hoe graag de mensen willen spelen en alle aanwijzingen serieus nemen, er klinken mooie tonen. |
 |
Activiteitenbegeleidster Reina strijkt heel mooi op de viola da gamba, twee bewoonsters kijken belangstellend mee. |
| Mevrouw van Soest speelt op de luit. Leonoor laat haar voelen hoe ze haar rechterarm steeds kan ontspannen als ze een paar tonen heeft getokkeld. Mevrouw Boer kijkt belangstellend mee. |  |
| Vandaag is het de derde keer dat we bij de bewoners van Ewoud komen. Mevrouw van Soest is heel blij dat we er weer zijn. We hebben deze middag veel gedaan. Bijna iedereen heeft even op de instrumenten gespeeld. We hebben de mensen de boekjes met kinderliedjes met gekleurde noten laten zien. Een aantal mensen hebben noten leren lezen en ritmekaartjes onder een liedje gelegd. We hebben met bamboestokjes meegetikt terwijl we 'Samen wonen, samen zingen' met elkaar zingen op de melodie van 'Vader Jacob'. |
 |
Mevrouw van Soest tokkelt op de viola da gamba en speelt zelfs een klein liedje met twee handen. |
 |
 |
|
Mevrouw Bouwman en mevrouw Soolingen zijn er voor het eerst bij. Mevrouw Bouwman (links) wil heel graag spelen op de viola da gamba.
Mevrouw Soolingen (rechts) kan nog maar met één arm spelen, ze lacht en is echt blij. Reina vertelt dat ze met één arm kan breien. |
 |
Mevrouw Ceder zit altijd achteraf, maar volgt alles wel. Als Leonoor bij haar gaat zitten wil ze ook op de viola da gamba tokkelen, ze kan bijna
niet meer stoppen, zo leuk vindt ze het. |
| Als Leonoor mevrouw Verleum de kleine luit laat voelen, begint ze ineens te praten over wat ze heeft meegemaakt in de oorlog. Daarna heeft ze ook nog even gespeeld op de kleine luit. |  |
 |
We hebben de kring kleiner gemaakt. Mevrouw Lagard, 87 jaar, legt ritmekaartjes onder een liedje. Nooit te oud om te leren blijkt maar weer eens. Elke keer zijn we weer blij verrast dat oude mensen zo jong van geest zijn. |
|
|
| Mevrouw Rollman is één van de mensen die het lastig vinden dat het niet een concert, maar een ontmoeting met muziek is. Maar dat verandert helemaal als ze zelf op de viola da gamba mag spelen. Ze vindt dat erg leuk en vertelt dat haar vader viool heeft gespeeld. De viool is nu bij haar kleindochter in Friesland. Ze denkt erover om de viool terug te vragen en erop te gaan spelen. |  |
 |
Mevrouw Lauffer was er vorige keer ook bij. Ze vertelt dat haar broer viool heeft gespeeld en haar zus piano, ze speelden ook samen. Haar zus had haar en de anderen ook piano leren spelen. Mevrouw vindt het heel fijn om te strijken, ze kan er geen genoeg van krijgen en het klinkt mooi. Zij wil ook wel de viool van haar broer gaan vragen om er op te gaan spelen. |
| Roel Weelinck was er voor de tweede keer bij. Leonoor laat hem voelen hoe hij zijn arm steeds kon ontspannen en kan luisteren hoe de tonen nog een tijdje doorklinken. Het wordt een heel bijzonder moment, omdat Roel rustig wordt, wordt iedereen rustig, het wordt helemaal stil, iedereen leeft mee. Roel zegt na afloop dat hij het heerlijk heeft gevonden. |  |
 |
Meneer Bookholt tokkelt op de viola da gamba, hij vindt het een mooi instrument. Hij vertelt daarna boeiend over zijn leven en over
zijn moeder, voor wie hij bewondering had, omdat ze ondanks dat ze veel pijn had, toch humor had en positief bleef. |
| Mevrouw Schmidt tokkelt op de viola da gamba het begin van 'Vader Jacob', terwijl ze do re mi do, do re mi do zingt, dat had ze vroeger op school geleerd. |  |
 |
Mevrouw Veerman is er vandaag ook voor het eerst. Zij vertelde dat ze vroeger viool had gespeeld, mevrouw Overbeek kijkt mee. |
| Mevrouw Overbeek heeft belangstellend gekeken naar de boekjes met de gekleurde noten. Ze tokkelt met veel aandacht op de vola da gamba. |  |
 |
Mevrouw Bax had zes weken geleden weinig kracht in haar hand, nadat Leonoor haar hand had vastgehouden kon ze mooie tonen maken. Vandaag vertelt ze dat ze twee dagen geleden 83 is geworden. Ze heeft heel veel tonen gepeeld op de viola da gamba, terwijl mevrouw van der Hout meekijkt. Na het spelen wijst ze naar haar buurman en zegt dat hij nu mag spelen. |
| Mevrouw van Dijk speelt vandaag weer heel enthousiast op de viola da gamba, iedereen luistert mee naar haar mooie en duidelijke tonen. |  |
 |
Als meneer Bik op de viola da gamba tokkelt probeert hij de tonen van het lied 'Die Gedanken sind frei' te vinden. |
|
|
|
|
 |
mevrouw Kruuk (inmiddels 96 jaar!) tokkelt op de luit |
|
Diny van Soest blaast op een bamboefluit van één toon |  |
 |
mevrouw Tak blaast op een bamboefluit van één toon |
|
mevrouw Versluis tokkelt op de luit |  |
 |
mevrouw van Dijk blaast op een bamboefluit van één toon |
|
meneer van Dijk speelt op de luit |  |
| verzorgingshuis Transwijk |
| We hebben in Transwijk, een verzorgingshuis in Utrecht in de wijk Kanaleneiland, van mei 2011 tot en met juni 2012 voor het project Muziek maken doe je samen (en van juli 2012 tot en met juli 2013 voor het project Je bent nooit te oud om te leren) elke maand een ontmoeting met een groepje bewoners. Ze zijn heel blij met de aandacht, de muziek, het zelf mogen spelen op onze instrumenten en de mooie gesprekken. |
|
Mevrouw Wintershoven (91 jaar) tokkelt op de luit. Zij is altijd blij als wij komen en leeft mee als anderen spelen. Zelf maakt ze ook mooie tonen. Ze vertelde dat ze als jong meisje heel mooi kon zingen. Nu zingt ze nog steeds enthousiast mee. |  |
 |
Kees Karlas tokkelt op de luit. Zijn kleindochter blijkt één straat van ons vandaan te wonen. Ze kwam een keer voor kinderpostzegels bij ons langs. Toevallig kwamen we er toen achter dat haar achternaam ook Karlas is. Toen vertelden we haar dat we iemand kenden in een verzorgingshuis met dezelfde achternaam. Dat blijkt haar opa te zijn, erg leuk om mee te maken. |
|
Mevrouw van Charante speelt op de luit, ze kan niet zo goed meer horen. Door haar individueel aandacht te geven is ze veel beter gaan horen. Dat hebben we vaker gemerkt. Een dochter van een vrouw die doof is, vertelde ons dat haar moeder onze muziek wel kon horen. Ja, hoe zit dat. We blijken nog maar heel weinig weten. Blijkbaar is de aandacht en de zachte muziek op een ander niveau, waar zelfs mensen die doof (b)lijken, meer van kunnen horen dan iedereen verwacht. |
 |
 |
Meneer Oostrom speelt op de luit. Hij was er voor de tweede keer bij. Hij was heel blij dat hij op de luit mocht spelen en wilde vaker gaan spelen. Hij heeft verteld dat toen hij baby was er gevreesd werd dat hij niet zou blijven leven, maar dat hij het toch gered heeft, misschien wel door de extra zorg en de aandacht die toen aan hem werd besteed. Daarna is hij tot ieders verbazing en ook tot zijn eigen verbazing nooit meer ziek geweest. |
|
Mevrouw Boer speelt voorzichtig en aandachtig met haar linkerhand op de luit. |
 |
 |
Meneer Oostrom en mevrouw Boer kijken naar de mooie gekleurde noten van het 4-stemmig gemaakte lied uit Taizé. "Ubi caritas et amor, ubi caritas, Deus ibi est": 'Waar zorg en liefde is, daar is God.' |
JE BENT NOOIT TE OUD OM TE LEREN. |
| Wij hebben voor het project 'Muziek maken doe je samen' subsidie ontvangen van het RCOAK en van Fonds Sluyterman van Loo. |